نمی دونم شاعر؛ به یاد کی و برای کی این ابیات رو سروده
ولی من دوست دارم به یاد عشق و جونم، آقام امام زمان زمزمه کنم:
ای لبت از هر چه باغ سیب , شیرین بیش تر
کی به پایت می شود افتاد از این بیش تر ؟
ترس دارم عاشقانت مست و مجنون تر شوند
روبروی خانه ات بگذار پرچین بیش تر!
ماه سیری چند؟؟! هر شب با وجودت ای پری
موج دریا می رود بالا و پایین بیش تر
وصف آسانی ست... هر چه خنده هایت کم شوند
شهر پیدا می کند شبگرد غمگین بیش تر
آن بهاری که نسیمت را ندارد بهتر است
هر شب عیدش ببارد برف سنگین بیش تر
خواب دیدم (نیستی) تعبیر آمد (می رسی)
هر چه من دیوانه بودم ابن سیرین بیش تر!
علی سلیمانی
نظر
 |
گدایی ِ در ِ جانان به سلطنت مفروش