از امام حسین علیه السّلام روایت شده که فرمودند:
هنگامى که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دختر پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بیمار شد به حضرت امیرالمومنین علیه السّلام وصیّت کرد که موضوع بیمارى وى را مخفى بدارد و احدى را از آن مطّلع ننماید. امیرالمومنین علیه السّلام به وصیّت او عمل کرد. و شخصا پرستارى حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را عهده‏دار بود و اسماء بنت عمیس در این کار کمک مى‏کرد. چون هنگام رحلت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرا رسید وصیّت کرد که حضرت امیرالمومنین علیه السّلام متصدّى امر آن بانو شود، شبانه او را دفن کند و قبر مطهّرش را مخفى نماید.
امیرالمومنین علیه السّلام این وصیّت را پذیرفت و شبانه او را به خاک سپرد و قبرش را مخفى نمود، هنگامى که از دفن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فارغ شد، ناگهان حزن و اندوه شدیدى به حضرتش هجوم آورد و اشک از چشمانش سرازیر شد، و چهره خود را به سوى قبر رسول خدا بازگردانید و فرمود:
سلام من بر تو باد اى رسول خدا! و سلام بر تو از سوى دخترت و نور چشمت که به زیارتت آمده، همو که در بقعه‏ات زیر خاک آرمیده است و خداوند براى او چنان خواست که هر چه زودتر به تو ملحق شود.

اى رسول خدا! صبرم از فراق دختر برگزیده‏ات کاهش یافته و شکیبایى من از دورى سرور زنان از دست رفته، (ولى چاره‏اى نیست) جز آنکه همان گونه که در مصیبت جانگدازت شکیبایى ورزیدم در اینجا نیز صبر پیشه کنم. چرا که من با دست خویش تو را در قبر نهادم و (به هنگام جان دادن سر در آغوش من داشتى آن طور که) جان تو از میان سینه و گلوى من گذشت.
آرى در کتاب خدا براى من برترین پذیرش و تحمّل آمده است که فرموده: «ما همه از خداییم و همگى به سوى او بازمى‏گردیم»؛ امانت بازگردانده و گروگان تحویل داده و زهرا از دستم ربوده شد.
اى رسول خدا! چقدر این آسمان نیلگون و زمین تیره در نظرم زشت جلوه مى‏کند!
راجع به اندوهم چه بگویم که همیشگى است و شبم که به بیدارى مى‏گذرد، و غم از دلم رخت نمى‏بندد تا خداوند خانه‏اى را که تو در آن اقامت دارى برایم برگزیند؛ غصه‏اى دارم جگر سوز و اندوهى شورانگیز، چه زود میان ما جدایى افتاد، و تنها به خدا شکایت مى‏برم.
به زودى دخترت تو را خبر مى‏دهد از همدست شدن امّتت علیه من، پس به اصرار از او بپرس و احوال را از او جویا شو که چه بسا سوزها داشت که در سینه‏اش مى‏جوشید و راهى براى شرح و بیرون ریختن آن نداشت و اکنون خواهد گفت، و خدا داورى خواهد کرد و او بهترین داوران است.
سلام بر شما سلام وداع‏کننده‏اى که نه خشمگین است و نه دلتنگ، که اگر بازگردم از روى دلتنگى نیست و اگر بمانم از بدگمانى نسبت به آنچه خداوند به صابران وعده داده، نمى‏باشد.
آه، آه! باز هم شکیبایى مبارک‏تر و زیباتر است که اگر بیم غلبه چیره‏شوندگان نمى‏بود براى همیشه در اینجا مى‏ماندم و درنگ مى‏نمودم و بر این مصیبت بزرگ چونان زنان عزیز مرده شیون مى‏کردم، (چرا که) همچنان که خداوند نظاره مى‏فرماید، دخترت پنهانى (و دور از چشم بیگانگان) به خاک سپرده مى‏شود و (امّا آشکارا در پیش چشم همگان) حقّش پایمال و از ارثش ممنوع مى‏گردد با آنکه دیر زمانى نگذشته و یاد تو کهنه نگشته است.
اى رسول خدا، شکایت نزد خداوند بلند مرتبه برده مى‏شود و بهترین صبر و دلدارى و عزادارى در باره توست، درود و رحمت و برکات خداوند یکتا و آفریدگار جهانیان بر تو و او باد!