این دل ز ازل تا به ابد بر تو اسیر
جان میرود از تنم تو برگو که بمیر

من قاتل بدخواه تو ام یا حیدر
تو عکس بده جنازه تحویل بگیر

بسم الله

اصلا به طور بسیار ناگهانی نزدیک دو سال است که پارسی بلاگ را فراموش کرده بودم
امروز بسیار اتفاقی دوباره یاد اینجا افتادم
اعیاد بر همه دوستان مبارک
ان شاءالله غدیر رو باشگوه برگزار کنیم 

اباهارون گوید
خداوند به من پسری عنایت کرد
محضر امام صادق سلام الله علیه مشرف شدم
حضرت فرمودند:
چند روزی پیش ما نیامدی؟
عرض کردم:
خداوند پسری به من عنایت فرمود
حضرت فرمودند:
خدا او را مایه برکت گرداند
اسمش راچه گذاشته ای؟
عرض کردم: محمد
حضرت همانطور که نشسته بودند
صورت مبارکشان را تا نزدیک زمین آوردند
و فرمودند:
محمد! محمد! محمد!
خودم و فرزندانم و خانواده ام و پدر و مادرم و همه عالم فدای رسول خدا
(اصول کافی چاپ اسلامیه ج6ص39)

امروز اخبار ساعت 14
یه تولید کننده گل نرگس رو نشون میداد
توی بهبهان بود به نظرم
یه دسته گل نرگس دستش بود
فقط  به اندازه یه جمله فرصت داشت،
گفت:
یک دسته گل نرگس شهلا
تقدیم تو ای یوسف زهرا

کلی بهم چسبید
خدا نگهدارش باشه تا
برای آقام نوکری کنه
(حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها نوه پادشاه روم بودند)

اگر قرار باشد بهترین یاوران عالم همانانی باشند که در کربلا از امام زمانشان دفاع کرده اند
پس می شود که ما آنها را الگوهای خوبی بدانیم و از آنها  درس یاری امام را بیاموزیم
خدا یا به غربت امام زمانمان رحم کن
و ما را جزء بهترین یاوران او قرار بده

نیمه شب عاشورا،
امام از خیمه خارج شد
تا تپه ها و گردنه های اطراف را بنگرد.
در این هنگام نافع امام را دنبال می کرد.
امام از او پرسید:
«به چه سبب شما از خیمه بیرون آمدی؟»
گفت:
«ای فرزند رسول خدا!
خروج شما از خیمه گاه به طرف سپاه طغیان گر، مرا به وحشت انداخت»
امام فرمود:
«من از خیمه بیرون آمدم تا این که از این تپه ها و بلندی ها و کوتاهی ها برای زمان حمله اینها مطلع شوم».
سپس آن حضرت روی برگرداند،
دست نافع را گرفت و فرمود:
«این (حمله و درگیری) - به خدا سوگند - وعده ای تخلف ناپذیر است».
سپس فرمود:
«آیا نمی خواهی در این شب تار از بین این دو کوه بگذری و جان خودت را نجات دهی؟»
نافع خود را به روی قدمهای امام خود انداخت،
بوسه می زد و می گفت:
«ان سیفی بالف و فرسی مثله، فوالله الذی منّ بک علیّ لا فارقتک حتی یکلا عن فری و جری؛
شمشیرم به هزار و نیز اسبم به همین گونه می ارزد،
پس به آن خدایی که بر من به حضور در رکاب شما منت نهاد سوگند،
هرگز تا هنگامی که شمشیرم به کار آید از شما جدا نمی شوم

کربلا کعبه دلهاست خدا میداند
دیدنش آرزوی ماست خدا می داند
اولین مستمع مجلس پر فیض حسین
مادرش حضرت زهراست خدا می داند 
 

آقا منم گدای قدیمی این درم
عمریست گرد کرب و بلایت کبوترم

خوبم شناختید منم بی حیا گدا
رزق از شما گرفتم و بر بام دیگرم

من آبروی نام شما برده ام ولی
گویند مردمان که در این خانه نوکرم

ای عاشقان صدای دل زار بشنوید
من از تمام خلق جهان بی وفا ترم

من هجر یار دیده ام و زنده ام هنوز
این شرط عاشقی نبود خاک بر سرم

بیچاره عاشقی که نرفته است کربلا
بیچاره تر کسی که نمرده است در حرم

حق با شماست اذن وصالم نمی دهید
اما دگر نوای دلم را کجا برم

آقا مرا نگاه بکن گرچه با غضب
دستی به غیر دست شما نیست بر سرم

گر یک نفس ز عمر من خسته مانده است
نام حسین می رسد از آه آخرم